The Economist, bir ülkenin ekonomik durumunu zenginleri fakirlerden ayıracak şekilde analiz etmenin karmaşık bir iş olduğunu söylüyor.

Daha fazla insan genellikle daha fazla çıktı anlamına geldiğinden, GSYİH gibi faktörler nüfustan etkilenir, ancak nüfusa göre ayarlama yapmak doğruluğu sağlamak için yeterli değildir.

Kişi başına dolar geliri, ülkeler arasındaki fiyat farklılıklarını hesaba katmaz (örneğin bir Big Mac, dolara dönüştükten sonra bile sizi bazı yerlerde diğerlerinden daha fazla geride bırakacaktır).  Güncel kalın, The Business Standard'ın Google haber kanalını takip edin

Verimliliği de (çalışılan saat başına toplam çıktı) hesaba katmaz.

Bu nedenle The Economist, resmi daha kapsamlı bir şekilde görebilmek için ülkeleri üç ölçüte göre sıralıyor: Kişi başına dolar geliri, yerel fiyatlara göre düzeltilmiş gelir (satın alma gücü paritesi veya satın alma gücü paritesi olarak bilinir) ve çalışılan saat başına gelir. Her Bangladeş'in aşağıda nerede sıralandığını görün.

Önce Amerika'yı ele alalım. GSYH, yüzyılı aşkın bir süredir piyasa döviz kurlarına göre en büyüğü olmuştur. Ancak kişi başına düşen gelir açısından Lüksemburg (birinci) ve İsviçre'nin (ikinci) ardından altıncı sıraya geriliyor. Amerika'nın yüksek fiyatlarına göre ayarlama yapmak onu dokuzuncu sıraya itiyor; Uzun iş günleri ve sınırlı tatiller hesaba katıldığında onda bir. 

Nominal anlamda dünyanın en büyük ikinci ekonomisi olan Çin için sonuçlar daha da çarpıcı: Kişi başına GSYİH açısından 69'uncu, yerel fiyatlarla 75'inci ve çalışılan saat dikkate alındığında 97'nci sıraya geriliyor. 

Her ölçüm arasındaki en büyük farklar Singapur ve Brunei'de görülürken, Çin'in özel idari bölgesi olan Makao, geçen yıla kıyasla kişi başına GSYH'de en büyük artışı yaşadı.

Kredi bilgileri: The Economist

Burundi'de kişi başına düşen GSYİH yılda yalnızca 200 dolardır; bu, sıralamadaki tüm ülkeler arasında en düşük seviyedir. Ucuz fiyatları ve ortalamanın altındaki çalışma saatleri (halkın neredeyse yarısı 14 yaşın altında) nedeniyle düzeltmeler yapıldıktan sonra bile son sırada yer alıyor. 

Hangi önlemin kullanıldığına bağlı olarak Sierra Leone veya Orta Afrika Cumhuriyeti geliyor. Ancak daha yoksul ülkeler büyük kayıt dışı ekonomilere sahip olma eğilimindedir ve bu da toplam üretimin ve çalışma saatlerinin ölçülmesini zorlaştırmaktadır.

Sıralamamıza Bermuda gibi bazı küçük denizaşırı bölgeler dahil değildir. Ayrıca, GSYİH hesaplamalarının biraz tuhaf olduğu İrlanda'yı da hariç tutuyoruz. Sıralamamızı başka faktörler de etkiliyor: Örneğin yalnızca kişi başına ortalama GSYİH sağlıyoruz, ancak en yüksek ve en düşük kazananlar arasındaki farklar önemli ölçüde farklılık gösterebilir. 

Bazı ülkelerde resmi veriler yanıltıcı olabilir. Tasarruf oranları, yurt dışında kazanılan maaşlar ve kişisel varlıklar gibi faktörler de verilerimizde yer almıyor ve kişisel gelir sonuçlarını çarpıtabilir (metodolojimizin tamamını burada okuyun). 

Uyarıları bir kenara bırakırsak endeks, dünyanın en zengin ülkeleri hakkında tek bir ölçüme odaklanmaktan çok daha kapsamlı bir değerlendirme sunmak üzere tasarlandı.